نشاط و شادمانی، یکی از اصلی‌ترین نیازها و تمایلات روحی و فطری انسان است که در سایر جنبه‌های حیاتی وی نقش مؤثری ایفا می‌کند. شادی مفهومی روان‌شناختی است که ترکیبی از افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی است. از منظر روانشناسی شادی به عنوان یک معیار اصلی در تشخیص سلامت روانی افراد محسوب میشود و افزایش دهنده آگاهی، خلاقیت و فعالیت فرد، تسهیل‌گر روابط اجتماعی و موجب حفظ سلامت و افزایش طول عمر افراد است.
محققان عوامل متعددی را در به‌وجود آمدن و پایدار ماندن شادی موثر دانسته‌اند از جمله آن‌ها می‌توان به برقراری و حفظ روابط بین فردی منسجم و داشتن تماس اجتماعی مداوم و پایدار، ازدواج و زندگی شویی، مذهب و معنویت، بخشایش، ثروت و پول، عوامل زیست محیطی چون آب و هوا و موقعیت جغرافیایی، وضعیت جسمانی، اوقات فراغت، رضایت شغلی، تحصیلات، سن و بسیاری دیگر. بنابراین شادی» را نمی‌توان امری مادی دانست و به عبارت دیگر؛ امور شادی‌آور می‌توانند هم مادی و هم معنوی باشند، اما خود شادی همواره امری معنوی و واکنش توأم با رضایت انسان در مقابل اتفاقات پیرامون است.
از آنجا که دین اسلام به تمام نیازهای و ابعاد روحی و جسمانی بشر توجه داشته، این موضوع را نیز مورد توجه قرار داده است. وجود آیات متعدد در قرآن کریم، سخنان پیامبر(ص) و احادیث و روایات منقول از ائمه معصومان(ع) حاکی از اهمیت موضوع شادی در اسلام است. حضرت علی (ع) می‌فرماید: شادی انسان از به‌دست آوردن چیزی است که هرگز آن را از دست ندهد.
گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا،
درباره این سایت