اگر قرار است روحیه دانش‌آموزان را درمدرسه با نشاط پرورش و رشد دهیم ، باید این روند از روحیه معلم آغاز شود.معلم شاد که دغدغه او درمدرسه، درس وکلاس و دانش اموز باشد .تمام ساعاتی که جسمش در مدرسه حضور دارد روحش هم در کنار دانش آموزان ودر مدرسه باشد؛نه درپیچ وخم هزارتوی مشکلات زندگی اش!!! آیا این مهم با وجود شرایط کنونی معلمی همخوانی دارد .
همه عادت کرده ایم فقط شعار بدهیم وحرف های زیبا بزنیم .و رویا پردازی کنیم غافل از اینکه اگر روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش‌آموزان وجود خواهد داشت.
معلمانی که نمی‌توانند حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نمایش دهند، از لحاظ انتقال فکر با دانش‌آموزان هماهنگ نیستند و برای پاسخگویی به نیازهای دانش‌آموزان آمادگی ندارند.
پس چه باید کرد ؟!! مسئولان محترم فکری به حال این چرخ دنده های های خشکیده آموزش وپرورش کنیم .این چرخ ها نیاز به روغن کاری دارد تا زنگ وغبار افسردگی عوامل آموزشی مدارس را بزداییم . اول باید به فکر شادنگهداشتن عوامل اجرایی آموزش و پرورش بود تا محیط مدرسه را هم بتوانیم شاد و بانشاط نگه داریم .وگرنه تمام این پرسشها و پاسخ ها نمایشی مضحک بیش نخواهد بود .
درباره این سایت